We doen een greep uit de lange lijst van theaterstukken waarin Ockje haar aandeel vervulde: 

'De Schelmenstreken van Scapin' van Molière, 'De Meid' van Heyermans, 'Spinoza' van Dimitri Frenkel Frank, waarin ze de rol van Hendrikje Stoffels speelde, de vrouw met wie Rembrandt ongehuwd samenwoonde, 'Midzomernachtsdroom' van Shakespeare, een stuk van Woody Allen, 'De Fysici' van Dürrenmatt, 'Koekoeksnest' (Ja, die van 'One flew....'), 'Srebrenica', enz. enz. te veel om op te noemen. Maar toch willen we een paar opvallende rollen nader benoemen:

Nog zien we haar voor ons als zangeres in 'De Zelfmoordenaar' van Erdman die het 'Erbarme dich' van Bach aanhief om het op te nemen tegen een dansende moderne jonge vrouw die een popsong brulde. Tegen elkaar in zingend naar de overwinning. Een prachtige bizarre scéne. (1989) Overigens werd dit stuk bij de eerste opvoering in Moskou door Stalin verboden...

Onvergetelijk is de indruk die ze maakte als rechter in een euthanasiezaak die juridisch moest worden uitgevochten aan het bed van de patiënt in het ziekenhuis in 'Wiens leven is het nu eigenlijk' van Brian Clark. De eerste uitvoering door amateurs in Nederland. (1995)

Wie kan de vorstelijke, theatrale wind vergeten die ze liet, hoorbaar en zichtbaar gemaakt door de toneeltechnicus, als de bijzonder fraai gekostumeerde tante van Victor in 'Victor, of de kinderen aan de macht' van Roger Vitrac. (1990)

We zien haar nog zitten als papegaai uitgedost en geschminkt in een kooi in 'De Buikspreker' van Heyermans. (2002)

We horen haar nog als roddelende en ratelende society lady in de Londense salons in 'De Ideale Echtgenoot' van Oscar Wilde. (1993)

Maar als je haar vroeg: wat is je mooiste rol uit al die jaren? Dan zei ze altijd: de vissersvrouw uit 'Sloep zonder visser' van Alejandro Casone, gespeeld in 1973.

Na haar afscheid als lid, heeft ze nog trouw en enthousiast alle DOSTO-voorstellingen bezocht. DOSTO zal haar missen.