'In februari van dit jaar (februari 1988) zag ik in de metro het opsporingsbericht van een politiemoordenaar. Ik was gefascineerd door het gezicht op de foto. Korte tijd later zag ik op de televisie hoe dezelfde jongen, amper gevangen genomen, ontsnapte uit de handen van zijn bewakers, op het dak van de gevangenis klom en de wereld trotseerde.

Toen ging ik me heel serieus voor die geschiedenis interesseren. Hij heette Roberto Succo: Hij had zijn ouders vermoord op zijn vijftiende, was daarna tot zijn vijfentwintigste weer 'verstandig' geworden. Plotseling ontspoort hij opnieuw, doodt een politieagent, is gedurende enkele maanden voortvluchtig, er volgt een periode van gijzelingen, moorden, afgewisseld met verdwijningen, zonder dat iemand wist wie hij was.

Hij wordt opgesloten in een psychiatrisch ziekenhuis en pleegt zelfmoord op dezelfde manier waarop hij zijn vader heeft vermoord. Een onwaarschijnlijke reis, een mythische persoonlijkheid, in zijn eigen waanvoorstelling is hij een 'held' als Simson of Goliath. Het is de eerste keer dat ik me door wat men een fait divers noemt heb laten inspireren, maar dit is geen fait divers, maar werkelijkheid.'

Aldus: Bernard-Marie Koltès over Roberto Zucco